Kategoria: Z życia Stowarzyszenia

20 października 2024r w gościnnej Sali Widowiskowej MDK , spotkaliśmy się by uczcić  EUROPEJSKI DZIEŃ SENIORA , uchwalony przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1990r. To imponujące , jak ważne międzynarodowe instytucje pracowały  nad stworzeniem naszego święta. Czujemy się wyjątkowo , bo przecież jesteśmy wyjątkowi. Koncert połączyliśmy z naszym jubileuszem 15-lecia Stowarzyszenia „RTW”. Gdzie przez te 15 lat na salach wykładowych spędziliśmy 1500 godzin, każdego roku odwiedziło nas około 60 wykładowców. Nasze stowarzyszenie to fantastyczna sprawa to: Przyjaźń……Nauka…….Zabawa . Chcieliśmy przekazać zebranym wszystkie szczęśliwe chwile, które wspólnie przeżyliśmy . W koncercie wystąpił zespół wokalno- instrumentalny

 „SENIOR BAND” w składzie :

 Zespół muzyczny

• Jerzy Zawadka – gitara prowadząca , śpiew
• Jan Jurek – klawisze
• Jan Paprocki – gitara rytmiczna, śpiew
• Edward Bakuła – gitara basowa, śpiew
• Mirosław Niedźwiecki – perkusja

Zespół wokalny

 Ewa Gańko , Anna Królak ,  Sabina Nejman , Ewa Wąsowska , Mieczysław Kosiński  ,

 Józef Szymalak, Agnieszka Zawadka.

Opracowanie muzyczne i aranżacja Pan Jerzy Zawadka

I chór „ŚPIEWAMY RAZEM” pod batutą Pani Moniki Pszkit – Zielińskiej w składzie:

Albrechcińska Barbara, Barańska Danuta , Gorzycka Hanna , Guzowska Hanna, Grzegorczyk Grażyna , Gańko Ewa , Kąca Hanna , Królak Anna ,Kosiński Mieczysław ,   Marciniak Teresa , Matwiej Adam, Nejman Sabina , Sitek Małgorzata, Szczęsna Wanda, Szymalak Józef ,Wojdyga Maria , Zawadka Bożena , Zalewska Urszula , Ziemicki Sławomir , Zych Anna , Zwierz Adam

W programie znalazły się przeboje zagraniczne , piosenki naszej młodości np :”PETIT FLEU’ , „STUMBLIN,N , ,”QUE SERA, SERA” ,„DANCE ME TO THE END OF LOVE” , „LA PALOMA” , „LIBERTA” ,”LA BAHEME”, „GUANTANAMERA” , „SIYAHAMBA” , „FELICITA”

Z powodu przeszkód technicznych(brak miejsca na scenie) nie wystąpił zespół taneczny

 „JAK NIE MY TO KTO” , ale widzowie mogli obejrzeć na ekranie w  „czarodziejskim oknie czasu”  urywki tańców .

W „czarodziejskim oknie czasu” widzowie  obejrzeli również nasze  formy aktywności fizycznej , brydża , zajęć kółka plastycznego czy tańca w kręgu.

Cieszy nas fakt , że  koncert obejrzała ogromna rzesza seniorów z naszego miasta , gminy i okolic . Sala Widowiskowa MDK pękała w szwach , ale to  nikogo nie odstraszyło , wszyscy świetnie się bawili śpiewając z wykonawcami znane przeboje na stojąco.

„TO ŚWIT ,TO ZMROK

TO ŚWIT , TO ZMROK

I TAK OD WIELU LAT

COŚ RODZI SIĘ , I COŚ ODCHODZI

ALE ZOSTANIE PO NAS ŚLAD”

Słowami piosenki „SUNRISE , SUNSET’ , z musicalu „SKRZYPEK NA DACHU” w wykonaniu zespołu „SENIOR BAND” ,  podziękowaliśmy za wspólnie spędzony czas. Mamy nadzieję że spotkamy się za rok , więc do zobaczenia.

                                                                  Opracowała Ewa Gańko

Około 100 osobowa grupa naszych słuchaczy, w tym dziesięcioro pierwszoroczniaków, spotkało się 12.października dzięki uprzejmości dyrekcji DPS ,, Jedlina,, na leśnym pikniku w Mieni . W programie był przyjemny spacer dwiema trasami jedno i 3 kilometrową . Dodatkową atrakcją były oczywiście grzyby rosnące przy drodze. Na miejscu na strudzonych spacerowiczów czekały paszteciki z gorącym czerwonym barszczem , kiełbaski , które trzeba było samodzielnie upiec w przygotowanym ognisku , upieczone już ziemniaki , kawa , herbata , ciasteczka i owoce. Była też przygotowana taneczna muzyka więc chętni mogli poszaleć na parkiecie. W międzyczasie przedstawiciele każdego z dziesięciu stołów przygotowywali swój jesienny stroik na konkurs. Stroiki okazały się tak piękne , że wszystkie zostały nagrodzone i do wykonawców powędrowały torby z owocami. Nadszedł czas na otrzęsiny pierwszaków, było dużo żartów , dużo emocji , ale test został zdany i wszyscy zostali przyjęci w nasze szeregi . Uczciliśmy to oczywiście toastami z gorącego grzańca. Trochę jeszcze potańczyliśmy a potem wszystko zostało pięknie posprzątane i rozjechaliśmy się do domów.

„Kordian”…lektura przez którą wielu z nas nie przebrnęło…

Jednak dziś mieliśmy okazję zmierzyć się z tym tym dziełem…i kto wie…może sięgniemy po ten niedoceniony dramat romantyczny Słowackiego …

14 kwietnia w Mistowie odbył się Koncert Charytatywny pod znamiennym hasłem „I Ty możesz pomóc”…

Nasz  zespół taneczny „Jak nie My to Kto” zawsze chętnie bierze udział w tak szlachetnych i pożytecznych imprezach , reprezentując nasze S”RTW”.

Dziękujemy Pani Honoracie Grudzień i Organizatorom za zaproszenie!

Dla nas było to niezwykłe przeżycie ,bo występowaliśmy razem z dziecięcymi i młodzieżowymi zespołami z Jakubowa i Siennicy!

Widzowie dopisali i nie szczędzili wszystkim występującym braw i pochwał !👍

Obiecaliśmy, że za rok też będziemy wspierać tę szczytną imprezę ❤️

Tekst opracowała Teresa Marciniak 

W dniu 07.03.24r w gościnnej Sali koncertowej MSA odbył się koncert z okazji Dnia Kobiet i Mężczyzn.

Scenariusz już tradycyjnie napisała Ala Rycielska i poprowadziła go z Zofią  Grzelak.

 Aranżacje piosenek opracował Jerzy Zawadka.

Wystąpiła grupa wokalno -instrumentalna trochę w innej odsłonie w składzie :

 akompaniament : Jerzy Zawadka ,  Jan Jurek  , Jan Paprocki

śpiew : Ewa Gańko , Mieczysław Kosiński , Anna Królak, Sabina Nejman , Jan Paprocki, Józek Szymalak , Ewa Wróblewska , Agnieszka Zawadka.

Gościnnie wystąpili : Marylka Padzik   i  Jerzy Sztorc

Podczas tego spotkania zastanawialiśmy się czego życzylibyśmy sobie nawzajem  no i okazało się że trochę szczęścia w miłości , odrobinę mężczyzny  na co dzień. W rozważaniach pojawiły się słowa , że mężczyzna nie musi młody , nie ma się podobać nikomu,  bo mężczyzna potrzebny jest w domu. Nie musi być mądry , intelekt to nie wszystko , wystarczy że ma stanowisko. Nasze marzenia to mężczyzna zakupowy , mężczyzna skowroneczek ,  mężczyzna sekstorpeda , czy mężczyzna eksportowy. Podczas interpretacji piosenek o kobietach i mężczyznach a było ich 16 ,  doszliśmy w rezultacie do jednomyślnego wniosku:

 „ Kobieto , kobieto , choć tyle masz wad , bez Ciebie cóż wart , cóż wart byłby świat „

 „Mężczyzno , mężczyzno , choć tyle masz wad , bez Ciebie cóż wart , cóż wart był ,by świat”

                                                Za wiele miłych słów i gratulacji  bardzo dziękujemy.

                                                  Całość koordynowała  Ewa Gańko

      32 Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy przeszedł już do historii , a wiec pora na podsumowanie naszego w nim udziału.  Wzorem lat ubiegłych Rada Słuchaczy zorganizowała kilka imprez, na których zbieraliśmy pieniądze do otrzymanej ze sztabu WOŚP puszki.

     Zaczęliśmy zabawą ,, Andrzejkową,, gdzie do tańca charytatywnie przygrywał zespół ,,Aga Band,,  a zaproszone ,,cyganeczki,, tak rozbawiły gości swoimi wróżbami , że z zebranych datków uzbierała się kwota 743.00 zł.

     W grudniu i styczniu 4 razy przed czwartkowymi wykładami członkowie Zarządu i Rady Słuchaczy zbierali datki  do puszki                           i oklejali  darczyńców tradycyjnymi czerwonymi serduszkami .  Kiedy w niedzielę 28 stycznia puszka została komisyjnie otwarta w sztabie WOŚP w Miejskim Domu Kultury okazało się , że było w niej 2802.93zł

    26 stycznia w mińskim  MDK daliśmy charytatywny koncert, w którym poza członkami chóru  ,,Śpiewamy Razem’’  i zespołu tanecznego    ,, Jak nie my to kto’’ gościnnie udział wzięły tancerki                      z zespołu      ,,La flaka” i uczennica MSA.   Kwota zebrana w czasie koncertu to 458,36 zł.

     Wspólnie z Oddziałem Rejonowym w Mińsku Mazowieckim  Polskiego Związku Emerytów i Rencistów  zorganizowaliśmy w Ich  Klubie Seniora charytatywny wieczorek . Przy smacznie zastawionych stołach śpiewaliśmy  kolędy  wspólnie z zaproszonymi ,, Kolędnikami –  przebierańcami” i tańczyliśmy przy akompaniamencie kolegi Jana Jurka. Wspólnie też zebraliśmy kwotę 1837,00 zł.

      Serdecznie dziękuję wszystkim , którzy zaangażowali się w organizację powyższych imprez . Najserdeczniejsze podziękowania kierujemy w imieniu Zarządu Stowarzyszenia i Rady Słuchaczy do  wszystkich , którzy swoją cegiełką zasilili Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy . Niech nam grają do końca świata i jeden dzień dłużej a my z razem nimi.

Opracowała: Alicja Rycielska

 w Nałęczowie od 14 – 22.01.24r

Po raz kolejny 23 osobowa grupa słuchaczy naszego stowarzyszenia powitała w niedzielne popołudnie klimatyczny park uzdrowiskowy w Nałęczowie. Zakwaterowanie w sanatorium „Książę  Józef” przebiegło sprawnie. O 14.00 spotkaliśmy się na obiedzie. W poniedziałek po śniadaniu wyznaczono nam wizyty u lekarzy , a za chwilę już pierwsze zabiegi  rehabilitacyjne, bo w tym roku na terenie naszego sanatorium. Ewa,  jak zawsze sprawnie organizuje nam pobyt . Rozdaje karnety na basen , organizuje wspólne wyjście  do  Domu Kultury na spektakl „Damy i huzarzy”, wieczór w zabytkowej kawiarni na ul. Lipowej , grupowe zwiedzanie „Chaty Stefana Żeromskiego”. W niedzielę 21.01.24r spotykamy się przy grobie Michała Elwiro Andriollego – malarza i ilustratora  XIX wieku , który  znaczną część życia mieszkał w Mińsku Mazowieckim. Składamy kwiaty „PAMIĘTAMY – SŁCHACZE MIŃSKIEGO UTW”. W tym dniu niektórzy odwiedzają kiermasz wyrobów regionalnych na placu przy DOMU KUITURY. W chwilach wolnych spacery po uzdrowiskowym parku, spotkania w pobliskich kawiarniach  m.in. Wedlu , chwile wytchnienia w tutejszej Palmiarni i pijalni wód.

Od godziny 7.00 do 15.00 mamy rozpisane zabiegi , więc zajęcia w tych godzinach planujemy indywidualnie. Pogoda  dopisuje , dlatego każda wolna chwila to spacery , odpoczynek , spotkania w kawiarniach czy pijalni. Ci którzy należą do zespołu wokalnego ćwiczą program na kolejny występ. Sławek i inni z pasją  fotografują  pełne słońca widoki  sanatorium i parku uzdrowiskowego. Z wieczoru teatralnego (17.01.24r) w tutejszym Domu Kultury będziemy mieć pamiątkowe zdjęcia z aktorami amatorskiego Teatru Towarzyskiego z Lublina , którzy przypomnieli nam kultową komedię A. Fredry „Damy i huzarzy” . Nałęczów w zimowej scenerii , z oświetlonymi i oszronionymi drzewami oraz pagórkami typowymi dla Wyżyny Lubelskiej , stwarza nam namiastkę górskiego kurortu , co widać na zdjęciach. W parku  uzdrowiskowym trwa w dalszym ciągu remont. Przybywają nowe obiekty – drewniana weranda do leżakowania , altanka na wyspie zabytkowego stawu , opisanego przez Stefana Żeromskiego w „Ludziach bezdomnych” , nowe ogrodzenie całego parku , wyremontowane z przeznaczeniem na luksusowy pensjonat tzw. ”Stare Łazienki” czy „Domek Grecki”. Obejrzeliśmy , bo nie było już czasu obiekt w stylu zakopiańskim zbudowany w latach 1906-1907 z inicjatywy S. Żeromskiego wg. projektu

 Jana Koszyc- Witkiewicza , pierwotnie Ochronka , do której uczęszczało 110 dzieci , obecnie Muzeum Bolesława Prusa przeniesione z Pałacu Małachowskich ( które nadal jest w remoncie). Bolesław Prus przyjeżdżał tutaj na leczenie od 1882r przez 28 lat . Nazwany został najwierniejszym kuracjuszem i nałęczowskim kronikarzem. Mogliśmy za to codziennie towarzyszyć pisarzowi , który ze swoją ławeczką znalazł  miejsce w pobliżu Palmiarni i „Sanatorium Książe Józef”. Z uwagą obserwuje spacerowiczów i kaczki zarówno te sztuczne , stanowiące ozdobę  jego talentu , jak i żywe , których mimo mrozu nie brakuje w tutejszym parku. W czasie tego turnusu sporo czasu spędziliśmy na rozmowach ze znajomymi z UTW, wspominając lata młodości i ludzi z Mińska Mazowieckiego , z którymi łączyły  i łączą  nas koleżeńskie relacje. 21  i 22 stycznia w dzień  babci i dziadka cieszymy się z rozmów z wnukami. 22 stycznia po śniadaniu wracamy w domowe pielesza z miłymi wspomnieniami z zimowego pobytu w Nałęczowie .  Po drodze już tradycyjnie zwiedzamy urokliwy Kazimierz Dolny i robimy obowiązkowe zakupy w Piekarni Artystycznej Sarzyńskich – Kazimierskie KOGUTY  , cebularze , kulebiaki.

Tak szybko minął czas relaksu. Zostaną jednak miłe wspomnienia.

                                                                  Opracowały Janina  Przyłucka i Ewa Gańko

Po raz kolejny 23 osobowa grupa słuchaczy naszego stowarzyszenia powitała w niedzielne popołudnie klimatyczny park uzdrowiskowy w Nałęczowie. Zakwaterowanie w sanatorium „Książę  Józef” przebiegło sprawnie. O 14.00 spotkaliśmy się na obiedzie. W poniedziałek po śniadaniu wyznaczono nam wizyty u lekarzy , a za chwilę już pierwsze zabiegi  rehabilitacyjne, bo w tym roku na terenie naszego sanatorium. Ewa,  jak zawsze sprawnie organizuje nam pobyt . Rozdaje karnety na basen , organizuje wspólne wyjście  do  Domu Kultury na spektakl „Damy i huzarzy”, wieczór w zabytkowej kawiarni na ul. Lipowej , grupowe zwiedzanie „Chaty Stefana Żeromskiego”. W niedzielę 21.01.24r spotykamy się przy grobie Michała Elwiro Andriollego – malarza i ilustratora  XIX wieku , który  znaczną część życia mieszkał w Mińsku Mazowieckim. Składamy kwiaty „PAMIĘTAMY – SŁCHACZE MIŃSKIEGO UTW”. W tym dniu niektórzy odwiedzają kiermasz wyrobów regionalnych na placu przy DOMU KUITURY. W chwilach wolnych spacery po uzdrowiskowym parku, spotkania w pobliskich kawiarniach  m.in. Wedlu , chwile wytchnienia w tutejszej Palmiarni i pijalni wód.

Od godziny 7.00 do 15.00 mamy rozpisane zabiegi , więc zajęcia w tych godzinach planujemy indywidualnie. Pogoda  dopisuje , dlatego każda wolna chwila to spacery , odpoczynek , spotkania w kawiarniach czy pijalni. Ci którzy należą do zespołu wokalnego ćwiczą program na kolejny występ. Sławek i inni z pasją  fotografują  pełne słońca widoki  sanatorium i parku uzdrowiskowego. Z wieczoru teatralnego (17.01.24r) w tutejszym Domu Kultury będziemy mieć pamiątkowe zdjęcia z aktorami amatorskiego Teatru Towarzyskiego z Lublina , którzy przypomnieli nam kultową komedię A. Fredry „Damy i huzarzy” . Nałęczów w zimowej scenerii , z oświetlonymi i oszronionymi drzewami oraz pagórkami typowymi dla Wyżyny Lubelskiej , stwarza nam namiastkę górskiego kurortu , co widać na zdjęciach. W parku  uzdrowiskowym trwa w dalszym ciągu remont. Przybywają nowe obiekty – drewniana weranda do leżakowania , altanka na wyspie zabytkowego stawu , opisanego przez Stefana Żeromskiego w „Ludziach bezdomnych” , nowe ogrodzenie całego parku , wyremontowane z przeznaczeniem na luksusowy pensjonat tzw. ”Stare Łazienki” czy „Domek Grecki”. Obejrzeliśmy , bo nie było już czasu obiekt w stylu zakopiańskim zbudowany w latach 1906-1907 z inicjatywy S. Żeromskiego wg. projektu

 Jana Koszyc- Witkiewicza , pierwotnie Ochronka , do której uczęszczało 110 dzieci , obecnie Muzeum Bolesława Prusa przeniesione z Pałacu Małachowskich ( które nadal jest w remoncie). Bolesław Prus przyjeżdżał tutaj na leczenie od 1882r przez 28 lat . Nazwany został najwierniejszym kuracjuszem i nałęczowskim kronikarzem. Mogliśmy za to codziennie towarzyszyć pisarzowi , który ze swoją ławeczką znalazł  miejsce w pobliżu Palmiarni i „Sanatorium Książe Józef”. Z uwagą obserwuje spacerowiczów i kaczki zarówno te sztuczne , stanowiące ozdobę  jego talentu , jak i żywe , których mimo mrozu nie brakuje w tutejszym parku. W czasie tego turnusu sporo czasu spędziliśmy na rozmowach ze znajomymi z UTW, wspominając lata młodości i ludzi z Mińska Mazowieckiego , z którymi łączyły  i łączą  nas koleżeńskie relacje. 21  i 22 stycznia w dzień  babci i dziadka cieszymy się z rozmów z wnukami. 22 stycznia po śniadaniu wracamy w domowe pielesza z miłymi wspomnieniami z zimowego pobytu w Nałęczowie .  Po drodze już tradycyjnie zwiedzamy urokliwy Kazimierz Dolny i robimy obowiązkowe zakupy w Piekarni Artystycznej Sarzyńskich – Kazimierskie KOGUTY  , cebularze , kulebiaki.

Tak szybko minął czas relaksu. Zostaną jednak miłe wspomnienia.

                                                                  Opracowały Janina  Przyłucka i Ewa Gańko

Ustroń to kurort Beskidu Śląskiego. Jesteśmy tu w okresie ferii zimowych w dniach 20 – 27.2024 r.

Dojeżdżając, widzimy charakterystyczne sylwetki  17 piramid na Zawodziu.  Różnica wysokości zabudowań miejskich wynosi ok. 500 m. co sprawia, że piękne widoki można podziwiać z różnych miejsc.

My upodobaliśmy sobie sanatorium Magnolia, w którym gościliśmy już po raz kolejny.

Wspaniałe widoki na Równicę (ok. 885 m n.p.m.) oraz Czantorię (995m n.p.m.) –  ośnieżoną i z pięknie oświetloną trasą zjazdową – to dodatkowe atrakcje. Co prawda, śnieg utrzymał się tylko 3 dni po naszym przyjeździe – silny wiatr i deszcz wszystko zmyły, ale widoki na góry zawsze są piękne. Sprzyjający wypoczynkowi mikroklimat, wody mineralne, ciekawe obiekty kultury materialnej, bliskość innych ośrodków (Wisły, Istebnej i Koniakowa, Cieszyna) sprawiają, że zawsze chętnie tu wracamy.

W mieście miejscem chętnie odwiedzanym jest biblioteka z pięknymi muralami przedstawiającymi kopię wnętrz biblioteki w Dublinie, z jej łukowatym sklepieniem i wysokimi na kilka metrów regałami zapełnionymi książkami. Obrazy na ścianach dostawionego budynku nawiązują do wnętrz biblioteki w Edynburgu. Nie brak też detali nawiązujących do lokalnych realiów, jak np. wkomponowanego w iluzyjne wnętrze biblioteki portretu Jana Wantuły, miejscowego bibliofila i patrona placówki. Na pozostałych ścianach artyści odtworzyli przedwojenne fotografie charakterystycznych dla Ustronia miejsc – ratusza, zakładu przyrodolecznicznego i  szałasu pod Czantorią.

Ustroń, to region wspólnego egzystowania katolików   i protestantów. Można więc poznać ich kulturę, kościoły, obserwować folklor.

Mimo naszego wieku staramy się poznawać najbliższą okolicę na różne sposoby – oczywiście w zależności  od kondycji                           

Będąc w Ustroniu,  zwiedzamy perełki naszej kultury materialnej:  w KONIAKOWIE odwiedzamy Muzeum Koronki – Izbę pamięci Marii Gwarek, która dziergała obrusy m.in. dla królowej angielskiej,  a opowiadała  nam o tym wnuczka p. Urszula Rybka  oraz  w  ISTEBNEJ  – słuchamy o regionie i  rodzinie Jana Kawuloka.  Wycieczkę  uatrakcyjniła  nam  przewodniczka beskidzka         – p. Maja Michnik,  która po drodze ciekawie opowiadała o regionie.

W tym roku atrakcją wyjazdu była wizyta w Zamku w PSZCZYNIE. Jego początek sięga XV wieku. Obecny kształt nadali mu  Hochberowie. Przedstawicielką tego rodu jest księżna von Pless, nazywana Daisy  ( znana posiadaczka najdłuższego sznura pereł i rezydencji w Książu 1873-1943). W Sali Lustrzanej od 1979 roku odbywają się wieczory muzyczne „U Telemana” – kompozytora barokowego. Aktualnie jest to Muzeum wnętrz dawnej rezydencji magnackiej, gdzie zachowało się 80 % wyposażenia. Warto było to zobaczyć.

oprac. Z. Grzelak